خودم

جناب علیرضا میدانم در این یک سال هنوزم گاهی به وبلاگم می آمدید و پستهامو میخوندید، آدم خوشحال میشه در دل آدمها جایی داشته باشه و گاهی فکر میکنم من برای جایی که در دل بعضی آدمها دارم آیا کافیم آیا لایقم، برای خودم چه. میروم در جستجوی معنا در جستجوی حقیقت، شایدم به دنبال هیچ چیز میروم، چون حقیقت هیچ چیز است انگار، شایدم همین هم که میگویند همه را چون خودت یک انسان ببین و با آنان همانگونه باش که با خودت هستی و میخواهی با تو آنگونه باشند رفتار کن، باشد، انگار

قومی متفکرند اندر ره دین
قومی به گمان فتاده در راه یقین

میترسم از آن که بانگ آید روزی
کای بیخبران راه نه آنست و نه این

 
==========

برخیز و مخور غم جهان گذران
بنشین و دمی به شادمانی گذران

در طبع جهان اگر وفایی بودی
نوبت بتو خود نیامدی از دگران

واعظی پرسید از فرزند خویش

هیچ می دانی مسلمانی به چیست؟

صدق و بی آزاری و خدمت به خلق

هم عبادت هم کلید زندگیست.

گفت زین معیار اندر شهر ما

یک مسلمان هست آن هم ارمنیست.

پ ن: به یاد دوستان قدیم وبلاگیم این شعر پروین اعتصامی رو گذاشتم، چه کسایی که نیستند و چه آنهایی که هستند، با وجود بودنشون بازم ازشون کم خبرم ولی بازم دم‌شون گرم که هستند حتی کم‌رنگ.

همیشه در قلب من هستین چون واقعا در کنارتون شیرین ترین زمانهارو دارم و بهترین حرفها رد و بدل و  بهترین نکته ها آموخته می شه.

* کاش مسلمونها بدونن همراه هم موندن یعنی چی؟ حتی وقتی از اونها میخواهیم همراه ما بمونن.

توقع چیست؟ چیزی است که همه از تو دارند ولی تو نباید از کسی داشته باشی. اگر دنبال آرامش هستید از کسی توقعی نداشته باشید. حتی از پدر و مادرتان.

همه‌چیز را از همه‌کس انتظار داشته باشید. «تکرار می‌کنم»؛ همه‌چیز را از همه‌کس انتظار داشته باشید تا کمتر غافلگیر شوید. هموطن عزیزد! همشهری گرامی! همکار ارجمند! همکلاس بزرگوار !

من از شما هیچ توقعی ندارم. از پدر، مادر، همسر، فرزند، دوست، شاگرد و . از هیچ‌کس! اگر محبتی می‌کنید این بزرگواری شماست، اگر نه، گله‌مند نیستم و حتما" برایش دلیل قانع‌کننده‌ای دارید. لطفا" شما هم توقعی نداشته باشید. زندگی‌تان را بکنید، لذتش را ببرید اما سر هم منت نگذاریم و مدام گله و شکایت شخصی نکنیم. گله نکنیم، گله نکنیم.

هروقت به کسی گفتیم "من از تو توقع." آن لحظه را مرور کنیم که چه دلیلی دارد از کسی توقع داشته باشیم؟ قانون، وجدان و پروردگار بین ما قضاوت خواهد کرد. دست برداریم از گله‌های مداوم و کلافه‌کننده‌ای که آدم را حقیر می‌کند!

تمرین کنیم .

(متن کپی)

اشتباه پزشک ، زير خاک دفن ميشود .
اشتباه يک مهندس، روى خاک سقوط ميكند .
اشتباه يک معلم ، روى خاک راه ميرود و جهانى را به فنا ميدهد !!

پ ن: حتی معمولا مادران و پدران هم نقش معلم رو واسه خیلی بچه ها دارن، بچه هایی که ثمره "ازدواجهای اکنون" هستند، چه خواهد بود بزرگی این بچه ها.

مراقب زندگی‌هایمان و خودمان باشیم.

برای اینکه مردم در خط نگه‌داشته شوند، آن‌ها باید گرسنه، نیازمند، بی‌سواد، و خرافی نگه‌داشته شوند. اگر فرزند بقال باسواد شود، او نه ‌تنها به سخنرانی من انتقاد خواهد کرد، بلکه واژه‌های بدیعی را نیز بکار می‌برد که نه شما و نه من نمی‌توانیم آن را بفهمیم …

چه اتفاقی می‌افتد اگر کودک علوفه‌ باهوش و توانا باشد و کودک من، پسر یک حاجی، تنبل و احمق باشد؟”

از کتاب حاجی آقا؛ صادق هدایت

۱. جهان ز جنسِ اثرهای این و آن خالی‌ست به هرزه، وهم، مچینید کاین دکان خالی‌ست ۲. گرفته است حوادث، جهاتِ امکان را ز عافیت چه زمین و چه آسمان خالی‌ست ۳. به رنگ چنبر دف در طلسم پیکر ما به هرچه دست زنی منزل فغان خالی‌ست ۴. ز شکر تیغ تو، یا رب چسان برون آید دهان زخم اسیری‌ که از زبان خالی‌ست ۵. اگرچه شوق تو لبریز حیرتم دارد چو چشمِ آینه، آغوش من همان خالی‌ست ۶. ترشحی به مزاج سحاب فیض نماند که آستین‌ کریمان چو ناودان خالی‌ست ۷.

انگار ما آدما بخاطر دستیابی به آرامش بیشتر به دنبال افراد این چنینیم که نزدیک به عقیده ما داشته باشن ولی دلیل این فقدان و کمبود آرامش ریشه در چه چیزهایی داره تا حالا بهش فکر نکرده بودم؟! بنظر میاد در افرادی که شخصیت رشد نیافته تری دارند و در افراد مجرد هم این ماجرا بیشتر وجود داره. البته این طبیعی و منطقی که آدم در گزینه هایی چون زندگی مشترک و انتخاب دوستان بدنبال اشتراکاتی باشه.